Natężenie światła przechodzącego przez polaroid obliczamy ze wzoru (31.1) przy czym dla niespolaryzowanej fali świetlnej kąt θ
jaki tworzy wektor E z kierunkiem polaryzacji polaroidu
przyjmuje wszystkie możliwe wartości od 0 do 2π.
Dlatego w tym przypadku należy w obliczeniach uwzględnić wartość średnią
Ponieważ wykresy funkcji sinus i cosinus są takie same (jedynie przesunięte
o π/2),
a ponadto Oznacza to, że 50% energii wiązki światła niespolaryzowanego padającego na polaroid jest w nim pochłaniane, a 50% przepuszczane. |